Wandeling dinsdag 18 februari

Zomaar even wat foto's. De bloemenfoto's tonen aan dat het voorjaar er al duidelijk zit aan te komen. En...o ja....onze poes wou ook graag even op de foto. Heb ik hier mooi een even getal foto's, staat beter.

Interview Albertje Faber Wijmenga

Gjalt Faber heeft anderhalf jaar geleden gereageerd op een oproep uit het dorp wie Paul van Vliet nog goed gekend heeft. Hij heeft daarna contact gehad met journalist Eric le Duc van De Telegraaf, omdat zijn moeder Albertje Faber Wijmenga (96) Paul van Vliet destijds van nabij heeft meegemaakt.
Gjalt heeft het verhaal opgetekend middels een aantal vragen aan zijn moeder, waarna een en ander weer bewerkt/gebruikt is door journalist Eric le Duc van De Telegraaf.

Op 1 februari stond het artikel in De Telegraaf dat het februari 75 jaar geleden is dat Paul van Vliet met zijn zussen in Garyp aankwamen als evacués. Het artikel in De Telegraaf is hierna te lezen.

Interview Albertje Faber Wijmenga (96) te Burgum over hoe ze Paul van Vliet 75 jaar geleden meemaakte als evacuee in Garyp.
Dit n.a.v. vragen van Eric le Duc, journalist De Telegraaf.

Situatie:

Heb een gesprek gehad met mijn moeder Albertje Faber Wijmenga over Paul van Vliet. Albertje is geboren 23.12 1923. Ze is later getrouwd met Walter Faber. Albertje was 21 jaar toen Paul met zijn ouders en zijn 3 zussen in Garyp aankwamen als oorlogsevacuee. Ze noemden ze ook wel hongerevacuees.  Moeder Albertje werkte destijds bij dokter Groeneveld als dienstbode. Dokter Groeneveld had een belangrijke functie in het verzet. Zo coördineerde hij onderduikadressen van Engelse piloten, maar ook van Nederlandse jongens/mannen die weigerden in Duitse dienst te treden of die om andere reden op de vlucht waren voor de Duitsers.

Op een ochtend kwam dokter met het nieuws dat een gezin met 4 kinderen onderdak moest hebben. Hij zorgde ervoor dat de beide ouders onderdak kregen bij de lokale schilder. Dochter Margreet, iets jonger als Albertje, kwam bij Groeneveld zelf in huis. Paul werd gehuisvest bij de familie Kuipers, die een wagenmakerij hadden. Tjitske Kuipers was de beste vriendin van Albertje en ze kwamen vaak bij elkaar op bezoek. Zodoende kwam Albertje ook vaak in contact met Paul. Paul was wel een stukje jonger dan Margreet, maar Albertje weet niet precies meer hoe oud.

Dan waren er nog twee zussen; Helmi de oudste en Loeki kwam na Margreet. Paul was de jongste, voor zover Albertje weet. Helmi en Loeki waren ondergebracht bij andere gezinnen in het dorp.

Vraag 1 Of Albertje nog weet hoe verzwakt en vermagerd Paul van Vliet en zijn zussen waren toen ze in febr. 1945 in Garyp aankwamen.

Antwoord: Ik weet niet precies meer hoe mager ze waren. Wel weet ik dat ze enorm honger hadden. Dat gold vooral voor Paul. Hij wou alles wel opeten, als een soort inhaalslag, maar dat kon zijn maag niet aan. Hij moest het eten eerst voorzichtig weer opbouwen, had dokter Groeneveld gezegd, maar daar had Paul veel moeite mee. Het koste de familie Kuipers in het begin veel inspanning om Paul te behoeden voor te veel eten. Met zijn zus Margreet, die in hetzelfde huis als Albertje woonde, ging het eten een stuk beter. Zowel bij de dokter als bij fam. Kuipers was in principe voldoende voedsel. Dat gold toen niet voor alle gezinnen in Garyp. Albertje herinnert zich nog goed dat de familie van Vliet bijna geen kleren had. Ze heeft veel kleren van familieleden bij elkaar gescharreld en zo nodig op maat genaaid. Bij de van Vliets kon niemand naaien. Dat hadden ze in Den Haag blijkbaar niet geleerd.

Vraag 2 Hoe Albertje Paul vooral herinnert.

Antwoord: Paul was vooral een gewone jongen. Goedlachs en gezellig. Maar niets wees erop dat hij later zou uitgroeien tot een bekende cabaretier en een bekende Nederlander. Paul zijn verdienste voor het dorp Garyp was vooral dat hij samen met zijn zussen de korfbal in het dorp introduceerde. Die sport was toen in Garyp nog niet bekend. Al snel werd een stukje weiland gevonden, met de greppels er nog in. Hier begonnen Albertje, Paul en zijn zussen, samen te korfballen. Later sloten andere jongeren uit het dorp zich er bij aan. Na de oorlog is officieel de Korfbalvereniging Vlug & Vaardig (V&V) opgericht. V&V speelt nog steeds op het hoogste niveau in Noord Nederland. Albertje vond het prachtig om korfbal te spelen met Paul en zijn zussen. En dat in oorlogstijd! Slecht nieuws was er genoeg en nu kwam er toch nog nieuw elan in het dorp.

Vraag 3 Wat het dorp van de verschijning van Paul van Vliet vond.

Antwoord: Er waren zoveel onderduikers en evacuees in het dorp dat Paul helemaal niet op viel. Immers, niets wees er op dat hij later zou uitgroeien tot een bekende Nederlander. Dat er regelmatig razzia's waren en dat er dan mannen op het schoolplein stonden, dat maakte toen indruk. Veel van de Gariper mannen zijn afgevoerd! In die zin viel Paul niet op. Hij is misschien alleen opgevallen door het introduceren van de korfbal samen met zijn zussen. Dat vond vooral de jeugd erg leuk. Pas later werd in Garyp gezegd, toen Paul op de radio en TV kwam,  ’Is dat onze Paul, die hier een tijdje als evacuee heeft doorgebracht’?

In het jaar 2000 vond in Garyp een groot evenement plaats genaamd ‘Simmer 2000’. Oude dorpsgenoten van heinde en verre, o.a. Amerika en Canada,  kwamen terug in Garyp om feest te vieren en herinneringen te delen. Ook Paul van Vliet werd uitgenodigd. Op het podium in een grote feesttent heeft Paul zijn ervaringen als evacuee verteld aan een groot publiek, waar vrijwel het hele dorp bijeen was. Paul bedankte de inwoners en vooral de toenmalige bewoners voor de hulp die het dorp aan hem en zijn familie heeft geboden. Hij was daar zeer dankbaar voor. Albertje Wijmenga was niet bekend dat Paul zou optreden in Garyp en hoorde dat achteraf. Ze zegt nog vaak ’Wat jammer dat ik er niet bij was. Ik had zo graag nog eens met Paul gesproken.

Vraag 4 Wat was de band/verstandhouding met Paul?

Antwoord: Albertje had meer contact met Margreet, omdat die in hetzelfde huis woonde en ook wel met de zussen Loeki en Helmi. Paul was natuurlijk ook een stuk jonger. Omdat ze vaak bij haar vriendin Tjitske kwam, waar Paul evacuee was, kwam ze hem wel heel vaak tegen. Dat ze met hem korfbalde gaf natuurlijk ook een band.

Vraag 5 Wat was haar dierbaarste anekdote of herinnering aan Paul?

Antwoord: Er zijn een aantal dingen die er uitspringen. Ten eerste dat hij in het begin te veel wou eten en dat zijn maag dat toen niet kon verdragen. Ten tweede dat hij de korfbal in Garyp heeft geïntroduceerd samen met zijn zussen. Ten derde dat ze na de oorlog bij de familie van Vliet in Den Haag ging logeren en dat ze gingen zwemmen in zee bij Scheveningen. Dat was destijds voor een boerenmeisje een hele belevenis.

Vraag 6 Of Albertje na de oorlog nog contact heeft gehouden met Paul van Vliet.

Antwoord: Hier heeft Albertje vaak over verteld. Nadat de familie van Vliet zomer 1945 weer vertrok naar Den Haag misten ze elkaar wel. Albertje ging daarom in 1946 alleen met de trein naar Den Haag en ging een week bij de familie van Vliet logeren. Het waren hele beste en aardige mensen. Paul zijn vader was leraar. Zijn moeder was een hele lieve vrouw, herinnert Albertje zich. En dan komt de anekdote, die ze nog vaak vertelt en ook deze ochtend zelfs drie keer. Albertje ging op een mooie dag met Paul en de zussen naar het strand in Scheveningen. Zwemmen in zee had ze nog nooit gedaan en ze kon ook niet zwemmen. Op een gegeven moment zei Loeiki, je moet nu niet verder gaan. Albertje ging terug, maar het was bijna te laat.  Ze raakte in een diepe kuil, die de kinderen bij eb hadden gegraven. Spartelend ging ze ten onder, toen ze geen bodem meer voelde. Ze had in gedachten al afscheid genomen van de familie van Vliet en iedereen die haar zo dierbaar was. Gelukkig was het weer Loeki, die zag dat ze verdwenen was. Na een zoekactie vonden ze haar en ze werd op het strand gelegd. Hier heeft ze een tijd lang nog veel water opgehoest. Was Loeki niet zo daadkrachtig geweest dan had ik dit verhaal niet kunnen schrijven.

Niet lang daarna ging Albertje trouwen met Walter Faber en verhuisde naar een boerderij in het dorp De Tike. Het contact verdween langzaam. Maar de moeder van Albertje, Grietje Wijmenga, heeft nog jaren briefcontact gehad met de familie van Vliet. Albertje heeft die brieven wel gelezen, maar zelf niet meer geschreven.

Albertje vertelde ook nog dat er een liefde ontstond in de oorlog. De zwager van Albertje, Hedzer Faber,  kreeg verkering met Paul zijn zus Helmi. Die liefde heeft echter niet lang stand gehouden.

Verder zegt Albertje nog ‘ik zou het fijn vinden dat Paul nog eens bij mij langs kwam’.

Gjalt Faber, zoon van Albertje Faber Wijmenga,

23 januari 2020.

(Bron: De Telegraaf, 31 januari 2020)

Door ERIC LE DUC
31 jan. 2020 in BINNENLAND

Januari 1945. Terwijl in bevrijd Zuid-Nederland het Oranje Boven klinkt, lijdt het westen onder de Hongerwinter. Duizenden ondervoede kinderen uit de leeggeroofde randsteden worden geëvacueerd naar het platteland, waar ze kunnen aansterken. Eén van hen is de 9-jarige Paul van Vliet, een mager Haags bleekneusje dat in het Friese Garijp belandt.

De Friese doorlopers die Paul van Vliet in zijn werkkamer bewaart, zijn gemaakt door vader Kuipers. Van Vliet kreeg ze van Been Kuipers in het programma In de Hoofdrol van Mies Bouwman (1987). Ⓒ MATTY VAN WIJNBERGEN

De winter van 1944/1945 is een verschrikkelijke, ook in Den Haag. De terreur van de bezetter is meedogenloos, terugvallende V2-raketten jagen angst aan en geallieerde bombardementen zaaien dood en verderf.

Maar het ergst is de honger. Den Haag is compleet leeggeroofd, rantsoenen worden alsmaar minder en de hongertochten naar het platteland zijn vaak tevergeefs. De meeste boerderijen in de omgeving zijn platgelopen, een enkele boer heeft nog wat aardappelen of een peen.

Ook bij de familie Van Vliet in het Bezuidenhout is de situatie ernstig. Met zoon Paul en dochters Margreet, Helmi en Louk hebben vader Paul sr. en moeder Louise veel monden te voeden. De jongste - Louk - raakt zo verzwakt, dat zij wordt ondergebracht bij een bakker in Benthuizen. De rest van het gezin blijft in Den Haag. Voorlopig althans.

„Ik zag mijn vader en moeder zwakker en zorgelijker worden”, zegt cabaretier Paul van Vliet, 84 inmiddels. „Mijn ouders waren mijn rots in de branding waar ik tegenop keek. Veilig achterop bij vader op de fiets, vader weet de weg en ik weet nog van niets, zong ik later. Maar toen hij na een hongertocht door een NSB’er werd beroofd van zijn brood, eieren en wat aardappelen, zag ik hem wanhopiger worden.”

„Gelukkig waren er gaarkeukens waar je nog wat eten kon krijgen. Iedereen kent de beelden van jongetjes die over de gamellen hangen en met een pannetje de restanten eruit schrapen. Ook ik was zo’n jochie dat het moest doen met koolsoep met aardappelen erdoor. Het was niet voedzaam, maar je had het idee dat je wat binnenkreeg.”

Spookachtig

Den Haag wordt steeds grauwer en spookachtiger. Scholen blijven dicht, etalages zijn leeg, kolen raken op. „Ik vergeet nooit hoe ik mensen op straat van honger en kou in elkaar zag zakken en sterven”, vervolgt de cabaretier. „Het is een akelig gevoel, honger en kou. Je voelt je wee, slap en rillerig, met een vleugje misselijkheid. Daarom gingen we elke avond vroeg naar bed, om warm te worden en de honger te vergeten.”

Dan wordt op een dag bij de familie Van Vliet aangeklopt. Het is een vertegenwoordiger van de Kerk die zegt dat er nog één kindertransport door de linies naar het noorden gaat. Of Paul, Margreet en Helmi meewillen... „Mijn ouders stonden voor een duivels dilemma”, herinnert Paul zich. „Wilden zij hun kinderen bij zich houden in een stad waar overleven onzeker was? Of gaven zij ons de kans te vluchten naar onbekend, maar veilig gebied waar nog eten was? Vader moest snel beslissen.”

„Na een slapeloze nacht besloten mijn ouders ons te laten gaan. We kunnen niet meer voor jullie zorgen, zeiden ze. Wij begrepen hun dramatische besluit. Ons laatste avondmaal samen vergeet ik nooit. Met kunst- en vliegwerk hadden mijn vader en moeder nog iets van een feestmaaltijd in elkaar getoverd. Vetpotjes zorgden voor schaarse verlichting, een tot noodkacheltje omgebouwd Maggi-blik gaf de suggestie van warmte. Met tranen in zijn ogen vroeg mijn vader God om bescherming en een behouden weerzien.”

Afscheid

De volgende avond meldt het gezin zich bij het verzamelpunt op de Juliana van Stolberglaan. Met elk één koffertje onder de arm nemen de kinderen gelaten afscheid. Als de gammele bus zich in beweging zet, zien ze door de beslagen ramen hoe een troosteloos groepje ouders in de verte achterblijft. Paul: „Het enige wat ik toen dacht was: zie ik mijn vader en moeder ooit nog terug?”

Veel tijd om daarover te peinzen, krijgt hij niet. Want de barre tocht van zestien uur naar Friesland zit vol gevaren. „Onderweg werden we vaak door de Duitsers gecontroleerd”, vertelt Van Vliet. „Halt! Raus! Ausweis! blaften ze dan, waarna ze met hun lampen in onze bange gezichtjes schenen. En op een binnenschip werden we bij Leeuwarden aangevallen door geallieerde duikbommenwerpers. Die schoten op alles wat bewoog. Mensen gilden van paniek en begonnen uit angst te bidden. Ikzelf was niet echt bang, hoewel ik toen wel in mijn broek heb geplast. Het rare is dat je als kind snel accepteert dat de dingen zijn zoals ze zijn. Het was oorlog, ik wist niet beter.”

Op de eerste februarizondag van 1945 komen de Van Vliet-kinderen aan in Garijp. Helmi gaat naar echtpaar Van der Velde. Margreet komt terecht bij dokter Groeneveld, tevens leider van het lokale verzet. „Ik werd ondergebracht bij de familie Kuipers aan de Grote Buurt 144”, vertelt Paul van Vliet. „Weduwnaar Kuipers was timmerman en had één zoon – Been – en vier dochters: Akke, Nanke, Tjitske en Kersje.”

Vermicellisoep

„Het gezin zat net aan tafel toen ik binnenkwam. Verzwakt, vermagerd, vermoeid en doodverlegen schoof ik aan. Op tafel zag ik vermicellisoep, vlees, groenten, aardappelen, vette jus en pudding. Gulzig als een varken viel ik aan. Omdat ik de laatste maanden alleen maar tulpenbollen en bietenpulp had gegeten, was mijn maag flink ontregeld. Na de vermicellisoep viel ik flauw. Het eten was te vet en de kachel te warm...”

Paul van Vliet werd als 9-jarig bleek en mager jochie opgenomen in een Friese familie om aan te sterken.

Paul wordt liefdevol opgevangen en sterkt snel aan. Hij krijgt een eigen kamer, nieuwe kleren en klompen. Ook gaat Paul naar school waar hij Fries leert en de naam Pauke Vlietstra aanneemt. „Aanvankelijk moest ik vechten voor mijn plekje in het dorp”, weet hij. „Eerst vonden mijn buurtgenootjes mij een vreemdeling. Later dachten ze even dat ik Joods was, waardoor ik het dorp in gevaar kon brengen. Als die schreeuwende jongens mij dan in elkaar wilden timmeren, maaide ik met mijn klompen om ze van het lijf te houden. Maar enkele weken later was ik volledig geaccepteerd.”

Na zijn aankomst in Friesland is de oorlog voor Paul van Vliet eigenlijk voorbij. Er is eten genoeg, een naburig bataljon Duitsers houdt zich koest en af en toe scheert een vliegtuig over. Maar op 3 maart 1945 komt het oorlogsgeweld toch dichtbij.

„We ontvingen berichten dat door een blunder van de geallieerden ons huis in het Bezuidenhout was platgegooid. Mijn ouders waren in paniek de straat op gevlucht waar vlak voor hun voeten de torenspits van de Mariakerk neerkletterde. Mijn vader kon mijn moeder nog net voor het vallende puin een portiek insleuren. De keuze ons naar Friesland te sturen, werd die dag nadrukkelijk gerechtvaardigd. Met z’n zessen hadden wij dat bombardement nooit overleefd.”

Avontuurlijk

Uiteindelijk komt het hele gezin Van Vliet door de oorlog en wordt het herenigd in een toegewezen huis in het Benoordenhout. „Of ik een trauma aan de oorlog en de Hongerwinter heb overgehouden? Nee. De oorlogsjaren hadden voor een kind ook iets avontuurlijks. Hout pikken voor de kachel was spannend. En als er vliegtuigen overkwamen, rende ik de straat op om te kijken. Wel heb ik heftige herinneringen. Aan mijn vader die ik na de capitulatie voor het eerst zag huilen. En aan de Joden die met razzia’s werden weggevoerd. Heel akelig was dat. Ook sommige geluiden zijn me bijgebleven. Ik vind het naar als ze op de eerste maandag van de maand die luchtsirenes testen. Als ik die hoor, denk ik altijd even: hè bah, oorlog. En ik kan slecht tegen beelden van kapotgeschoten steden, zoals in Syrië. Dat associeer ik toch met de puinhopen van ons huis in Den Haag. Bombarderen is wel iets heel onmenselijks, hè? Verschrikkelijk.”

We laten Paul een recente foto van het huis aan de Grote Buurt zien. „Dit plaatje brengt Friesland weer heel dichtbij”, reageert Van Vliet. „Die tijd daar, de mensen, de geuren... Rechts was de kamer met bedstee waarin ik na mijn flauwte weer bijkwam. Boven was mijn kamertje. En links, daar was de werkplaats van het timmermansbedrijf.”

„Toen ik in 1987 in het programma In de Hoofdrol van Mies Bouwman zat, verscheen daar tot mijn vreugde opeens zoon Been. Met in zijn handen een paar houten schaatsen die zijn vader had gemaakt. Die Friese doorlopers liggen op een mooi plekje in mijn werkkamer. Ik kijk er vaak naar en besef dan: dankzij de familie Kuipers heb ik de Hongerwinter overleefd.”

Het huis van de familie Kuipers aan de Grote Buurt in Garijp

’Paul en zijn zussen leerden ons korfballen’

„Paul was een gezellige, goedlachse jongen”, weet Albertje Wijmenga uit Burgum nog. De nu 96-jarige Friezin werkte tijdens de oorlog in Garijp als dienstbode bij dokter Groeneveld waar ze Pauls zus Margreet leerde kennen. Ook was Albertje bevriend met Tjitske Kuipers, bij wie Paul in huis zat.

„Ik herinner me dat hij enorme honger had. Paul wilde alles wel opeten. Het kostte de familie Kuipers moeite hem te behoeden voor te veel eten. Later ging dat beter en sterkte hij aan waarna hij en zijn zussen ons leerden korfballen. Dat kenden wij in Garijp niet en steeds meer jongeren deden mee. Prachtig vonden we dat, want slecht nieuws was er in de oorlog genoeg. Maar de familie Van Vliet bracht nieuw elan.”

„Na de oorlog ben ik nog één keer bij de familie gaan logeren, in 1946. Op een mooie dag ging ik met Paul en zijn zussen naar het strand in Scheveningen. Als boerenmeisje kon ik nog niet zwemmen en ik ging al gauw spartelend ten onder. Als Pauls zus Louk toen niet zo daadkrachtig was geweest, had ik dit verhaal niet kunnen navertellen.”

Hongerwinter in cijfers

De Hongerwinter duurde van november 1944 tot en met april 1945. De voornaamste aandoeningen die door ondervoeding optraden, waren bloedarmoede, hongeroedeem, ademhalingsproblemen en uitputting. Ruim 50.000 kinderen werden vanaf december 1944 vanuit West-Nederland geëvacueerd. Tussen de 20.000 en 25.000 mensen kwamen om door honger en kou, circa 200.000 raakten gewond.

(Bron: De Telegraaf, 31 januari 2020)

(februari 2020)

Nieuws van de Enerzjy Koöperaasje Garyp U.A.

Zoals bij alle Garipers inmiddels bekend zal zijn, levert de EKG voordelige, duurzame stroom en gas aan haar leden. Wat wellicht minder bekend is dat de winst die we hiermee genereren binnen het dorp Garyp wordt besteed aan diverse "goede doelen".
We bestaan inmiddels 5 jaar en hebben ongeveer 200 leden en 170 afnemers. Om onze bijdrage aan de Gariper mienskip verder te kunnen uitbreiden is onze doelstelling om op korte termijn te groeien naar 250 afnemers. Hiervoor zijn we een nieuwe ledenwerfactie gestart en brengen we ons product nogmaals onder de aandacht.

Waarom zou je stroom en/of gas bij ons willen afnemen:

Reden 1: De laagste prijs
De stroom produceren we zelf op onze eigen zonneweide Griene Greide, en leveren we tegen het laagste groene stroom tarief van Nederland!
Het gas betrekken we van de goedkoopste aanbieder en deze leveren we voor het zelfde, lage tarief door.

Reden 2: Het meest duurzaam
Onze stroom en gas wordt zeer duurzaam geproduceerd. We worden gehonoreerd met een 10 op duurzaamheid, waarmee we de hoogste positie bekleden op een lijst van alle 44 energie leveranciers in Nederland!

Reden 3: De winst blijft in Garyp
Bijna alle energieleveranciers zijn inmiddels in buitenlandse handen, waardoor de winst op energie naar het buitenland verdwijnt. Bij EKG komt de winst terecht in ons eigen Mienskipsfûns. Uit dit fonds worden jaarlijks diverse “goede” doelen en activiteiten binnen het dorp gefinancierd (in 2018 ruim 4.000 euro voor o.a. zwembad, dorpshuis etc.).
De winst blijft dus binnen Garyp!!

Daarom, reden genoeg om ook klant bij ons te worden.
Overstappen naar EKG is eenvoudig.

Doe het zelf via de website: www.energie.vanons.org/cooperaties/ekgaryp/

Of laat ons het regelen: bel ons of loop binnen bij het Enerzjyhûs en wij regelen een probleemloze overstap voor je.

Contact: Enerzjy Koöperaasje Garyp
Adres: Enerzjyhûs, Greate Buorren 13b
Openingstijden: woensdag 13.00-17.00 uur, vrijdag 09.00-17.00 uur
Telefoon: 06-22201490
e-Mail: info@ekgaryp.nl

Fig.1 Waar gaat de winst op energie naar toe ..

Mei enerzjyke groetnis,
It bestjoer fan de EKG

(februari 2020)

Nieuws van de Enerzjy Koöperaasje Garyp U.A.

Algemene Ledenvergadering
Maandag 23 maart a.s. is de jaarlijkse ALV van EKGaryp. Noteert u deze datum alvast in uw agenda. Dit is hét moment dat het bestuur verantwoording aflegt over de vele zaken waar de coöperatie mee bezig is. Ook willen wij de toekomstplannen bespreken. Het belooft een interessante avond te worden. U krijgt nog nader bericht.

Jubileum-cadeau
EKG had in 2019 het 1e lustrum en daarom was er voor alle leden in de maand december een mooi en nuttig jubileum-cadeau op te halen bij it Enerzjyhûs. Velen van u hebben hier gebruik van gemaakt, maar er ligt voor de overige leden nog steeds een ledlampen-pakket. Tijdens de openingstijden bent u van harte welkom. Laat dit waardevolle cadeau niet liggen.

Zonnepark de “Griene Greide”
In 2019 is er op de “Griene Greide” ruim 5,7 miljoen kWh’s geproduceerd. De stroomproductie was lager dan het voorgaande jaar, maar genoeg om de exploitatie rond te zetten. Na uitwerking van de cijfers zal er ook nog wel wat voor onze gemeenschap overblijven. Het park heeft in 2019 een grote technische update ondergaan om de toekomstbestendigheid te vergroten. We zien de toekomst dat ook “zon”nig in!

Project “Aardgasvrij Garyp"
Op 31 december waren er 52 subsidieaanvragen ingediend én gehonoreerd. Deze adressen gaan allemaal van het aardgas af. Een geweldig mooi resultaat van het projectteam Jacob Miedema en Henk van der Meer. Ze zijn in 2020 alweer druk bezig en ook voor de smalle beurs zijn er intussen heel veel mogelijkheden. In april is een bijeenkomst gepland waar ervaringsdeskundigen vertellen over de verschillende isolatiemaatregelen en installatie-toepassingen. Eenieder die nog geen energie-scan heeft laten uitvoeren kan alsnog een gratis energiescan aanvragen. Deze gratis en vrijblijvende scan geeft een goed inzicht hoe het energetisch is gesteld met uw woning en welke maatregelen u eventueel zou kunnen nemen.
Vanuit de pilot aardgasvrij Garyp is het initiatief gestart om bepaalde toepassingen, zoals een elektrische radiator of climatebooster op voorraad te hebben. Deze kunt u als proef gedurende een korte tijd gebruiken om ervaring op te doen. Voor meer informatie kunt u terecht in it Enerzjyhûs.
Het bestuur wenst u een goed én zonnig 2020 toe.

Mei enerzjyke groetnis,
It bestjoer fan de EKG

Klik HIER om een agenda-item in te sturen

	AGENDA 2020
Februari
wo 12 februari	Christelijke Plattelandsvrouwen Bond Garyp (C.P.B. Garyp) Woensdagavond. Jaarvergadering. Tussen “Kunst en Kitsch” Dhr. Haak en Kramer taxeren de door u meegenomen voorwerpen.
13 t/m 16 februari	24-uurs Uitzendmarathon IniabarFM. Van 13 t/m 16 februari aanstaande organiseert de IniabarFM weer een uitzendmarathon t.b.v. de stichting Help Mij Leven in de Iniabar Garyp. Het gehele weekend diverse activiteiten en live muziek. Meer info: www.facebook.com/IniabarFM Kom gezellig langs in de studio of luister het gehele weekend mee op de 106.8 MHz.
15 februari	Voorjaarsvakantie (Noord): 15 feb 2020 t/m 23 feb 2020
15 februari	Hilarische theater voorstelling: Hymphamp. Stukjes uit het dagelijks leven met een komische twist en muzikale ondersteuning van lachwekkende scènes. Gespeeld door: Jelmar Hoekstra & Fokke Plantinga. Voor € 10,00 incl. kop koffie / thee heeft u gegarandeerd een avond lachen. Aanvang: 20.00 uur. Zaal open om 19.15 uur. Meer Info over het Hymphamp theater
za 18 februari	Young Tree: portrettekenen in It Geahûs om 14:00 uur - voor dames/meisjes/beppes/kleinkinderen/vrouwen Opgave bij: youngtreeworkshops@gmail.com (graag voor 11 februari). De kosten zijn 10 euro p.p.
vrij 21 februari	Fûgelwacht Garyp e.o. Ledenvergadering om 19:30 uur in It Geahûs
za 22 februari	Klaverjassen & Schutjassen in It Geahûs. Aanvang 13.30 uur. Er wordt gespeeld om vleesprijzen.
Maart
7 maart	Gods golden Acre: autowassen op het Unicumplein van 09:00-12:00 uur
wo 11 maart	Christelijke Plattelandsvrouwen Bond Garyp (C.P.B. Garyp) Woensdagavond. Auke Steensma vertelt over Titus Brandsma met tekeningen en schilderijen van Servais.
vrij 13 maart	Bingo. Aanvang 20.00 uur.
vrij 20 maart	Natuurboerderij Het Wolfsnest: Opening 15:00 uur
vrij 20 maart	Stichting Help Mij Leven: Pubquiz in It Geahûs om 20:00 uur
za 21 maart	Chr. Muziekvereniging Looft den Heer: concert Fryslân Brass
za 21 maart	Klaverjassen & Schutjassen in It Geahûs. Aanvang 13.30 uur. Er wordt gespeeld om vleesprijzen.
28 maart	Gods golden Acre: autowassen op het Unicumplein van 09:00-12:00 uur
28 maart	The Bounty Hunters met Johannes Rypma
April
wo 15 april	Christelijke Plattelandsvrouwen Bond Garyp (C.P.B. Garyp) Woensdagavond. Wouter De Vries informeert ons over zijn werk als politiewoordvoerder.
19 april	Concert popkoor Garyp en Chr. Muziekvereniging Looft den Heer in It Geahûs om 16:00 uur
vrij 24 april	Bingo. Aanvang 20.00 uur.
25 april	Meivakantie: 25 apr 2020 t/m 3 mei 2020  (sommige scholen hebben 2 weken vrij)
27 april	Koningsdag zeepkistenrace
Mei
11-15 mei	Avondwandelvierdaagse Garyp Organisatie: Gymnastiekver.Vlug en Vaardig
do 14 mei	Christelijke Plattelandsvrouwen Bond Garyp (C.P.B. Garyp) Uitstapje
Juni
Juli
4 juli	Zomervakantie (Noord): 4 jul 2020 t/m 16 aug 2020
16 t/m 18 juli	Hynstedagen Tytsjerksteradiel
18 juli	Bouwvak (Noord): 18 jul 2020 t/m 8 aug 2020
Augustus
27 t/m 30 aug	NOVG: dorpsfeest